SADÂKAT VE VA'DE VEFA عليك باتباع الحق ولا يضرك قلة السالكين. واياك وطرق الضلالة ولا يغرك كثرة الهالكين Haris el - Muhasibi şöyle diyor: Aleyke bittibâilhakki ve lê yadurruke killetüssêlikîn, ve iyyeke ve turukeddalâleti ve lê yağurruke kesret ül hâlikîn. Sen hakka hakikata doğru olana tabi ol, hakkın salikleri ve hakkı yapanlar az da olsa sana zarar vermez, batıl olana batıl yollara batıl yerlere ve batıl kimselere yaklaşma onlardan uzak dur, batılın saliklerinin tâbilerinin ve batılın yolcularının çokluğu seni aldatmasın.         O'na salat ve selam olsun Rasulullah efendimiz Huzeyfe bin el - yemâni' ye ve Ebu Hüseyl isimli iki Sahabiye :Madem Kureyş'in kafirlerine Allah'a yemin ederek " Bedr'e gitmiyoruz, Medine'ye dönüyoruz" dediniz sözümüzü tutalım buyurduğu zaman müslümanlar sayıca çok az idiler, düşman ise sayıca çok fazlaydı,buna rağmen Rasülullah Efendimiz karşıdaki gayri muslim bile olsa ona  verilen söz tutulsun tâlimatını verdi. Hudeybiye antlaşmasının tafsilatına girmeden, antlaşmanın bir maddesine konumuzla alakalı olduğu için deyinelim : Kureyş tarafından biri gelip müslüman olursa geri verilecekti, müslümanlardan biri gidip Kureyş'e ilhak olursa geri verilmeyecekti. Bu madde antlaşma maddeleri içinde zahire göre en ağır olanıydı. Rasulullah efendimiz Hudeybiye'den sonra Medine'ye varır varmaz kureyş'ten biri olan Utbe bin Useyd  es -sakafî Mekke'de müşriklerin elinden kurtularak Medineye geldi ve  müslüman oldu, antlaşma gereği müşrikler adam gönderip onu Rasulullah'tan istediler ve  bize verdiğin sözü tut dediler. Rasulullah Efendimiz de Mekke'den gelen Ütbeye dedi ki :  Biz onlara söz verdik bildiğin gibi onlarla antlaşma yaptık dinimizde sözde durmamak olamaz sana ve  güçsüz olan müslümanlara Yüce Allah bir çıkış yolu ve bir kolaylık verecektir, Sen Mekke'ye dön.Utbe  dedi ki  :  Ey Allah'ın Rasulü nasıl beni müşriklere teslim ediyorsun, müşrikler dinimde beni fitneye düşürecekler. Rasulullah buyurdu ki :  Dönmelisin, senin ve seninle beraber olan zayıf güçsüz müslümanlara Allah bir çıkış yolu ve bir kolaylık verecektir. Mekke'den Onu teslim almak için gelen iki  kişiye Utbeyi teslim etti. O'na salât ve selâm olsun Resulullah efendimiz müslüman olan bir arkadaşını müşriklere teslim etmesi ne kadar zor ama öbür tarafta verilen söze sadık kalma gibi dinimizin bir emri vardır Rasulullah da onu uyguladı. Mekke'ye döndüklerinde yolda onu alan iki kişiden kurtulup kendine bir baraka kurdu ve mekkelilerin ticaret yapmak için geçtikleri o yolda onlara tehdit oluşturmaya başladı, bunun gibi gelip müslüman olan birkaç kişi aynı şekilde Utbeye katıldılar, sonra müşrikler işin içinden çıkamayacaklarını anlayınca, Rasulullah efendimize haber saldılar ve o maddeyi kaldıralım dediler. En zor şartlarda ahde vefa gösteren ve sözünün eri olan  bir Peygambere inanan ümmetinin fertleri olarak bizler nasıl sözümüzde durmayız, nasıl birbirimizi kandırırız, nasıl vefasızlık yaparız, bunu anlamak mümkün değildir müslümanlar namaz gibi, oruç gibi, hac ve zekat gibi farz olan sözde durmaya va'de ve ahde vefaya sadakat'a doğruluğa sarılmadan millet ve ümmet olarak umduklarına kavuşmaları mümkün değildir. Bir müslüman, ne yapalım herkes böyle yapiyor ben de yapıyorum diyemez, önce şunu bilelim ki herkes böyle değildir, herkes böyle olsa bile tek başına bile kalsa bir mümin Hakkı ihkâk  edecek, sadık olacak düz ve düzgün olacak, mü'min'in doğru olma gibi bir görevi vardır.  Bu hususta yukarıda geçen  Haris el - muhasibi'nin sözü çok kıymetli ve mânidârdır. Nasip olursa bu konuya devam edeceğimizi beyan ederken Yüce Allah'a yalvarıyoruz ve diyoruz ki :  Allah'ım! Müslümanlar olarak ayrı düştüğümüz ve uzaklaştığımız kur'an-ı Kerim'in ve Rasulullah efendimizin üstün ahlakını tekrar bizlere bu millete,bu ümmete nasip eyle.Âmîn.