Ayrı dünyanın insanları idiler sanki bu dünyada dayatmalara algılara hiç kapılmadan nasıl Allah'ın dini yer yüzüne yayılır diye kundaktaki bebekten, yaşlısına tüm dünyaya gösterdiler. Sabrettiler hep ağızlarında bir cümle " Allah bize yeter", sanki demiyorlar yaşıyorlardı. Sahte kahramanlara la dediler, timsah gözyaşı dökenlere bizlere ne halde olduğumuzu hatırlattılar. Onlar nerede bizler nerede idik. İmanları yüzlerine dillerine yansıyorlardı. Hiçbir zaman umutlarını kaybetmediler zafer yakın dediler. 7 yaşındaki çocuklar kâfirler karşısında nasıl dik durulur nasıl mücadele edilir son dönemde hepimize öğrettiler. Son dönemlerde unutulan bir ibadeti iliklerine kadar yaşadılar, cihad ettiler. Mücadele ettiler onurlu ve korkusuz olduklarını tüm dünyaya gösterdiler. Hz. Hamza’nın sözünü yaşadılar gözlerinin gördüğü hiçbir şeyden kokmadılar. Dünyanın en cesur insanları onlardı. 470 gün yağma olmadı, hırsızlık olmadı içecek suları dahil olmadığı halde ağızlarından bir tek isyan cümlesi dahi çıkmadı. Anneler çocuklarını cihada öyle bir hazırlamışlardı ki, kendi nefislerini öyle bir hazırlamışlardı ki tüm dünyanın ordusu bir araya gelse bile Gazze'deki yiğitleri yenemezlerdi Allah'ın izniyle. Teknoloji olarak en üst seviyeye dedikleri, bombaları, uçakları olan kâfirlere en unutulmayacak acılarla yüz yüze getirdiler. Yahudilerin nasıl lanetli bir kavim olduğunu tüm dünyaya gösteren yiğitler. Giydikleri eşofman, ayakları yalın ellerinde kendi yaptıkları Yasin-105 füzesi, taşlar ve yine kendi imkanlarıyla yaptıkları silahlar ile tankların karşısına çıkan yiğit insanlar. Hayali kahramanları değil çocuklarınıza bu yiğit insanları anlatın. Ama çocuklarınız bu yiğit insanlar bu şekilde cihad ederken sizler ne yapıyordunuz sorusu sorarlarsa hiç duymamazlıktan gelin kelime oyunları ile geçiştirin. Verecek ne bir cevabımız var ne de diyecek bir sözümüz var.! Allah Azze ve Celle Suriye’ye ve Filistin’e de zafer nasip etti şimdi onlar üzerinden edebiyat yapmaya hiç birimizin hakkı yok hepimiz kendi hesabımızı düşünmek zorundayız Allah Azze ve Celle'ye nasıl hesap vereceğiz. Bundan sonra Suriye ve Gazze’nin inşası için elimizden gelen her şeyi yapmak zorundayız. Mahşerde hesabımız çok çetin olacak. Gazze'ye insani yardım noktasında inşaatı noktasında üstümüze düşen ne varsa yarım hurma dahil olsa yardım etmek zorundayız. Ramazan gelir ve Allah'ın izniyle ilk defa bu ramazan özgürce oruç tutacaklar. Hür bir şekilde ibadet edecekler. Ve tarihe yüzleri gözükmeden isimleri ön plana çıkmadan geçecekler Gazzeli yiğitler olarak geçecekler. Bizler sabah namazlarını camileri doldursak bile Kudüs’ü fethedemezdik çünkü cihada dahil hiç hazırlığımız yok. Kıtal cihad olmadan Allah Azze ve Celle zafer nasip etmiyor. Afgan bir mücahide soruyorlar kalem ile cihad nasıl edilir. Afgan mücahid : kalemi alırsın kâfirin gözüne sokarsın diyor . Mâide-24 de Allah (cc.) şöyle buyuruyor; (İsrâiloğulları da:) “Ey Musa! Onlar orada oldukları müddetçe biz oraya asla giremeyiz. Artık sen Rabbinle git. (O zorbalarla) ikiniz harbedin; biz burada oturacağız.” dediler. İsrâiloğulları’nın Allah’a (cc.) karşı ne kadar lâübâli ve küstah oldukları bu âyetten çok açık olarak anlaşılıyor. Ayrıca, kendi Rableri değilmiş gibi, “Sen ve Rabbin...” diyorlar ve böylece imandan çıkacaklarını da düşünmüyorlar. Ümmet olarak Gazze'deki Müslümanlara İsrailoğullarının dediği gibi mi dedik acaba? Sözle dememiş olsak bile fiiliyatımız ve umursamaz tavırlarımızla bunu demiş olmadık mı? Peki bu hal üzereyken ölmüş olsak belki cenazemiz yıkanıp camiden kalkacak cenaze namazımızı da kılacaklar fakat Allah(cc.) katında da Müslümanlardan mı olacağız? Yüreği Kudüs için Gazze için yanmayan bir kalp Allah’ın(cc.) nazarında ne durumdadır oturup bir düşünmemiz gerekmez mi? Gazze,Filistin,Doğu Türkistan konusunda kendimizi hesaba çekmeli, bu meselenin siyasi ve ekonomik bir meseleden ziyade bir iman meselesi olduğunu idrak edip ümmet olarak kalbimize nakşedip, ona göre yaşamayı ve ölmeyi Rabbim nasip eylesin..